Monety koronne Stanisława Augusta Poniatowskiego są ważne z wielu powodów. Po pierwsze, mówi się o nich w kontekście czysto historycznym, jako jednym z elementów przeprowadzonej przez Poniatowskiego reformy monetarnej. Oczywiście jest to powód niebagatelny i numizmatycy doskonale zdają sobie sprawę z tego, że ich hobby nie jest zbieractwem, ale kolekcjonowaniem, co wiąże się także z poznaniem historii kolekcjonowanych przedmiotów.

To jednak tylko jedna strona medalu. Z drugiej zaś wiemy, że Stanisław August Poniatowskich niezwykle wysoko cenił sobie sztukę i zyskał miano jej mecenasa. Ktoś mógłby spytać, jaki jest związek sztuki z monetami. Oczywiście taki związek jest i to silniejszy niż można przypuszczać. Monety koronne Stanisława Augusta poniatowskiego były traktowane, nadal zresztą są, jako dzieła sztuki. Próżno by szukać innych, równie starannie wykonywanych monet. Technika ich wykonywania była tożsama z techniką wykonywania medali okolicznościowych, które, nawiasem mówiąc, również były bite w mennicach koronnych.

Powszechnie uważa się, że monety koronne Stanisława Augusta Poniatowskiego są jednymi z najpiękniejszych, jeśli nie najpiękniejszymi polskimi monetami, jakie kiedykolwiek były bite. Nawet zwykła groszówka, szeląg albo szóstak wyglądały zadziwiająco, dziś zresztą tak samo, o ile tylko uda się znaleźć monetę, której ząb czasu nie pozbawił zanadto walorów estetycznych, co wbrew pozorom nie jest specjalnie trudnym zadaniem, jeśli wie się, gdzie szukać.
Jak na ironię jednak, stare monety często znów wyglądają na światło dzienne jedynie przez przypadek: w czasie remontu dawnych składów celnych, które dziś są użytkowane jako domy mieszkalne, podczas rozbiórki i tym podobnych prac. Monety koronne Stanisława Augusta poniatowskiego, zwłaszcza pochodzące z Mennicy Warszawskiej, wybite były w ilości na tyle dużej, aby dziś zaspokoić wymagania kolekcjonerów. Trochę rzadsze są te z Mennicy Krakowskiej, która nie dość, że biła mniej monet, to w dodatku o dziesięć lat krócej niż Warszawa.

Monety koronne Stanisława Augusta Poniatowskiego to piękne, miniaturowe dzieł sztuki, wykonywane z niezwykłą precyzją, dbałością o szczegóły i zdumiewającym przywiązaniem do detali. Każda z nich musiała być idealna nie tylko w kontekście stopy menniczej, ale także w kontekście jakości wykonania poszczególnych monet, z których te niespełniające wymogów były natychmiast przetapiane i wybijane ponownie.