Rozpatrując historię Polski w latach 1923 – 2009, można znaleźć w niej wiele wydarzeń bolesnych, ale także wiele wydarzeń, które mogą napawać Polaków dumą. Przez ten cały czas w obiegu znajdowały się pieniądze towarzyszące wszystkim ważnym zdarzeniom z tego okresu. Monety obiegowe, wykorzystywane przez te wszystkie lata, stawały się niemymi świadkami historii Polski. Analizując więc historię monet obiegowych z lat 1923 – 2009 dotykamy również historii, której częścią się stały. W 1923 roku premier Władysław Grabski przeprowadził w Polsce reformę skarbowo–walutową. Dzięki niej marka polska przestała być prawnym środkiem płatniczym, a zastąpiła ją nowa waluta – złoty. Do obiegu wprowadzono monety groszowe o nominałach 1, 2, 5, 10, 20 oraz 50 groszy.

Pojawiły się także monety obiegowe o nominałach 1, 2, 5, 10 oraz 20 złotych. Monety te znajdowały się w obiegu i były prawnym środkiem płatniczym do 1939 roku, kiedy to rozpoczęła się druga wojna światowa. W 1950 do obiegu wprowadzone zostały nowe pieniądze. Pozostały one obowiązującym środkiem płatniczym aż do denominacji w 1995 roku. Na monetach będących w obiegu w czasach Polskiej Rzeczypospolitej ludowej oraz początkach Trzeciej Rzeczypospolitej można dostrzec nominały 1, 2, 5, 10, 20 i 50 groszy oraz 1, 2, 5, 10, 20, 50, 100, 200, 500, 1000, 10 000 oraz 50 000 złotych. W związku z obecną na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych hiperinflacją, Narodowy Bank Polski podjął decyzję o denominacji polskiej waluty. Read More