W powojennej Polsce historia banknotów była dość gwałtowna. Po rozbiorach oraz I Wojnie Świtowej odziedziczyliśmy chaotyczną sytuację gospodarczą, prawną oraz monetarną. Już w 1916 roku rozpoczęto drukowanie jak to nazwano biletów Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej. Bilety te zwane były marką polska i była one podzielne na 100 fenigów polskich. W 1917 roku postanowiono, że banknoty te będą obowiązywały na terenie całej polski znajdującej się wówczas jeszcze pod zaborami. Po wojnie okazało się jednak, że oprócz marki polskiej funkcjonują równocześnie pieniądze byłych zaborów – marki niemieckie, radzieckie ruble oraz austriackie korony. W 1918 roku na mocy dekretu PKKP przeszła całkowicie pod zarząd polski, a pieniądzem polskim miał a być właśnie marka.

Pierwszym oficjalnym banknotem wyemitowanym przez Polską Krajową Kasą Pożyczkową był banknot 500mkp wyemitowany 19. stycznia 1919 roku. Był to również pierwszy banknot, który na miał umieszczony napis klauzuli prawnej, która brzmiała “Państwo Polskie przyjmuje odpowiedzialność za wymianę niniejszego biletu na przyszła polską walutę według stosunku, który dla marek polskich uchwali Sejm Ustawodawczy”. Nie każdy bowiem wie, że za będące w obiegu do roku 1919 banknoty marek polskich odpowiadał bank Rzeszy Niemieckiej. W 1919 roku doszło również do emisji banknotów o nominałach 100mkp – z rysunkiem głowy Naczelnika Kościuszki (emisja 15.02.1919), oraz o nominałach 1,5,20 oraz 1000 marek polskich. Read More